Over een maand is het 2015. Over een maand word ik dertig.
Mijn eerste post op deze nieuwe blog (link naar de oude is verkrijgbaar op aanvraag) ging over wat ik nog moest bereiken voor ik dertig werd:
http://poffie.wordpress.com/2010/03/10/dertigersstress-of-het-leven-in-2015/
Tijd om een stand van zaken op te maken.
Ten eerste vind ik het wel symbolisch dat ik toen blijkbaar al worstelde met het evenwicht tussen werk en privé. Lang voordat er van kinderen sprake was. (Bekentenis: ik heb nog nooit een job gehad die me zoveel voldoening biedt dat ik daarmee genoeg heb. Ik heb gewoon altijd heel veel vrije tijd nodig om bijvoorbeeld boeken te lezen. Voorlopig nog niemand gevonden die me wil betalen om boeken te lezen. Kandidaten mogen zich altijd aanmelden.)
Het moet ook in die periode ongeveer geweest zijn dat Mehdi me voor de eerste keer zei dat hij voorstander was van een arbeidsduurvermindering met behoud van loon. En dat ik uitschreeuwde: “Ben je nu helemaal gek geworden, what about the economy stupid?” Ik zie ons nog zitten op het terras van de lunchbox op het theaterplein voor ons ontbijt op zondagmiddag om vier uur.
Sindsdien heb ik er wat over gelezen en enkele keren over geschreven. Ik ontdekte dat dit helemaal niet zo’n revolutionair en ondenkbaar idee was. Ik ben ervan overtuigd dat de dertigurenweek het antwoord is op alles wat ik belangrijk vind in het leven. Het is voor mij dus het schoonste verjaardagscadeau dat arbeidsduurvermindering een maand voor ik dertig word plots openlijk op de agenda komt. Nu maar hopen dat het binnenkort niet weer overschreeuwd wordt door aanvallen op wereldreistijdskrediet, teringen die naar neringen gezet moeten worden en steentjes die moeten bijgedragen worden.
Maar goed, de bedoeling van deze post was om mijn lijstje van verwezenlijkingen nog eens te overlopen.
– een huis kopen –> Weet je nog die keer dat Mehdi een late vergadering had en dat ik een huis kocht zonder dat hij het had gezien? Yeah, that was fun.
– beter werk vinden –> Daar ben ik tot twee maal toe in geslaagd. Maar helaas heb ik dus nog steeds niemand gevonden die me wil betalen om boeken te lezen.
– meer verdienen –> Ironisch genoeg blijk ik elk jaar minder te verdienen. Ik denk dat ik iets fout doe.
– faalangst kwijtspelen –> It will never happen, maar we zijn op goede weg. Aan dit tempo debuteer ik zeker tegen mijn 80ste.
– levenskwaliteit opkrikken –> Work in progress.
– een huis met een tuin kopen –> Dat is gelukt, al had ik me misschien ook wel moeten voornemen om die tuin te onderhouden, want nu heb ik een huis met een exclusieve wildernis.
– een poes in dat huis halen –> Op de lange baan geschoven. Momenteel is er te veel zorg voor mensen in mijn leven. Ik zal het nog minstens enkele jaren zonder kamerplanten of huisdieren moeten stellen.
– 1 of 2 kindjes kopen en opvoeden –> Netjes op schema.
– emoties voldoende onder controle krijgen om moeder te kunnen worden –> Geen idee waar ik dat gehaald heb. Ik ben sentimenteler dan ooit nu het vat moederliefde in mijn hart opengebroken is. Niets mis mee.
– meer zelfvertrouwen krijgen –> Ook in functie van het moeder worden. Dat blijkt van de kip en het ei te zijn. Het moederschap heeft me het zelfvertrouwen gegeven waar ik voorheen alleen maar van kon dromen.
– Proust lezen –> Ik heb dat nooit echt gemeend. Maar mijn ontdekking van dit jaar, Karl Ove Knausgard, is vast een waardige Proust.
– de wereld begrijpen –> De wereld wordt steevast onbegrijpelijker. Ik heb het allang opgegeven.
– een goed evenwicht vinden tussen werken, het huishouden en vrije tijd –> Zelf prioriteiten stellen, zorgt ervoor dat ik een steeds beter evenwicht vind. Maar het blijft zoeken naar de ideale combinatie. Kindjes komen nu honderd procent op de eerste plaats. Het huishouden zal ik wel doen als ik op pensioen ben. Al zal ik het dan waarschijnlijk ook niet meer de moeite vinden. Vandaag is werken helaas vooral een inkomen verwerven. Dat hoeft niet zo te blijven. Ik heb mijn ambities niet weggegooid, alleen even opgeborgen. En vrije tijd. Goh, een boek lezen op de trein naar huis is ook een vorm van vrije tijd.
– daarin het feminisme trachten te respecteren –-> Ik verwarde blijkbaar mijn eigen onafhankelijkheid met Het Feminisme, maar los daarvan durf nu ik tenminste openlijk uit de kast komen als feministe.
Als bijna-dertigplusser krijg ik hier anders ook wel behoorlijk wat stress van.
Wie mij voorts het tering-neringgedoe etymologisch uit de doeken kan doen, mag daarvoor een gele briefkaart sturen.
Ken je het boek ‘het dertigersdilemma’? Een aanrader, voor op de trein ;).