Even een update …

Ik had voor 2015 het goede voornemen om veel te schrijven en te bloggen en mijn nieuw verworven lezerspubliek niet in de kou te laten staan.

Toen gebeurde het leven. Eerst gebeurden er zo veel ‘niet zo’n fijne dingen’ dat ik niet meer kon schrijven zonder cynisch te worden. Ik dacht: over hoe veel dingen kan een mens moeten piekeren op acht maanden zwangerschap? Ik had een kind op komst en geen tijd to give it a moment’s thought. Ik dacht: stopt het nog? En elke keer dat ik dat dacht, begon het opnieuw.

Toen gebeurde het leven. Thomas werd geboren en de wereld werd van de weeromstuit een betere plek.

Iedereen feliciteert ons met onze ‘flinke zoon’ op blauwe kaartjes. Ik zou me daaraan kunnen ergeren, maar de waarheid is: hij is echt een flinke zoon. Hij slaapt, hij eet, hij slaapt, hij eet. Hij huilt net genoeg om ons te verzekeren dat hij gezond is. Hij komt bij. Hij slaapt. Hij eet.

Zo ziet zijn merchandising eruit.