De CD&V lacht ermee. Voorzitter Wouter Beke klopt zich op de borst: wij zijn de meest feministische partij. Tegelijk lanceert partijgenoot Kris Peeters een wetsvoorstel dat deeltijds werk flexibeler moet maken. Weet je wat niet flexibel is? Een gezinsleven. De schooldag duurt van 8u30 tot 15u30. Voor een pendelaar is dat iets meer dan een halve werkdag. Een afspraak te pakken krijgen bij een gynaecoloog of tandarts in Antwerpen: 2 à 3 maanden wachttijd. Wijziging in het opvangplan bij de crèche: 2 maand op voorhand aan te vragen. Je kind onverwacht een extra dag naar de kinderopvang sturen? Veel geluk daarmee. Je kind thuis laten wanneer je ‘vrije dagen’ op zijn? Opvang betalen aan de volle pot (geen inkomenstarief).
Het zijn mensen in precaire jobs met precaire gezinssituaties die voortaan (in theorie, maar we kennen dat) 1 dag op voorhand te horen zullen krijgen of ze al dan niet moeten werken. Veel mensen in deeltijds werk zijn alleenstaande ouders. Alles combineren is voor hen al elke dag balanceren op het slappe koord. Met dit wetsvoorstel wordt de combinatie simpelweg onmogelijk gemaakt.
Een crisissituatie kan een gezin danig op de kop zetten. Dit voorstel zorgt ervoor dat een gezin permanent in crisis leeft. De visie van het voorstel past in de filosofie van de regering: zorg en gezin zijn ballast voor de economie. Ik moet een ander zijn rekening niet maken, maar toch vraag ik het me af. Kris Peeters, wie zorgt voor jouw kinderen? Wie zorgt voor je ouders als ze ziek worden? Of ben jij echt zo met je gat in de boter gevallen dat zorg geen issue is in jouw leven?
Dat vraag ik me ook af, wie maakt die wetsvoorstellen? Zeker geen alleenstaande ouders die elke euro in twee moeten bijten…
Dat is precies het zeer van veel maatregelen. Wetten, besparingen, maatregelen worden gelanceerd door mensen die o.a. door hun riante inkomen alle voeling met de realiteit missen. De impact die besparingsmaatregelen bijvoorbeeld hebben op een gewoon gezin, is hen compleet vreemd.
Ik zou echt graag eens een antwoord lezen of horen op die laatste vraag. Ik vraag het me meer en meer af van veel politici…
Ja, ik ook. Eigenlijk is het none of my business, maar toch. Als Kris Peeters een vrouw was geweest, zou iedereen het sowieso vragen 🙂
Inderdaad… Ik vraag me soms af of de partners van deze politici dan fulltime werken of niet… En of die ingedekt zijn bij scheiding of verlies van hun partner. Of als zij net zo kwetsbaar zijn als de gewone man/vrouw die er ‘vrijwillig’ voor kiest om minder te werken om alle balletjes in de lucht te houden…
Ik volg Femma ook op de voet de laatste tijd. Politici in het algemeen stellen mij hard teleur tegenwoordig.
Heel veel vragen in mijn hoofd over onze toekomst, over een leven dat voor mij soms veel te hard gaat en waarbij zoveel mensen zichzelf voorbijlopen. Dit kan toch niet blijven duren? We zouden allemaal meer voor onszelf en onze naasten moeten kunnen zorgen zonder daarbij te moeten inboeten.
Mocht je antwoorden krijgen van mijnheer Peeters: zeker delen dan!
Ik zei het afgelopen week nog tegen mijn man, gerelateerd aan een andere zaak (ik denk dat het ging over het afbouwen van renovatiepremies …), politici zijn de voeling met de mensen kwijt. Ze begrijpen echt niet meer wat er leeft, waar een gemiddelde alleenstaande mee worstelt, waar de jonge gezinnen op (moeten) focussen, waar een gepensioneerde ’s nachts van wakker ligt,…
Hoe, in godsnaam, krijgen we hen weer “dichter” bij de mensen???
Zelfs alle zogezegde voorrangsregels voor alleenstaande bestaan enkel op papier. In werkelijkheid houdt er niemand rekening mee. Het is net of mensen zichzelf nog net kunnen inhouden en me niet zeggen dat ik dan maar geen kind had moeten krijgen.