Ik heb al een tijdje het gevoel dat één van mijn bestaansredenen is dat ik andere mensen een goed gevoel kan geven over hun huishoudelijke skills. Die van mij zijn sowieso slechter. Dan die van iedereen. Echt. Bijwijlen verbaast het me dat we hier met zijn vieren levend blijven onder mijn gebrek aan organisatie.
Vandaag zou mijn nieuwe droogkast geleverd worden. (De vorige heeft het stopcontact doen smelten, twee weken nadat ik aan vriendinnen vertelde dat ik het erg zou vinden als er iets met mijn machine was, want ik had dat nog van mijn moeder gekregen. Insert Alanis Morissette.) De levering van die droogkast kwam niets te vroeg, want doordat we op nieuwjaarsvakantie in panne zijn gevallen met de auto, die auto inclusief de vuile was naar de garage lieten slepen, en hem pas vorig weekend konden ophalen, maar ik inmiddels dus zonder droogkast zat, staat mijn kelder bomvol nog te wassen lakens en handdoeken.
Twee sympathieke kerels arriveerden op het afgesproken tijdstip, haalden mijn oude toestel uit de kelder en … kregen het niet door de schuifdeur, want daar zit een rem op. De deuropening is 59,5 cm, de machine 59,8 cm. Ik verzin dat niet. Ze probeerden die rem los te krijgen (wat ze eigenlijk niet mogen, maar ik zei het al, ze waren aardige jongens). Helaas lukte het niet. Ze moesten te onverrichter zake terugkeren, met mijn nieuwe machine in hun camion. Zodoende heb ik nog altijd mijn handdoeken en lakens van nieuwjaarsvakantie niet gewassen en MORGEN IS HET FEBRUARI!
Adulting is hard. Ik wil mijn mama.
(Intussen kwam de klusjesman al langs om die rem los te maken, heb ik een nieuwe leveringsdatum voor mijn droogkast geregeld, hangt er her en der in huis was te drogen, en heb ik zelfs een chocoladetaart gebakken, dus hé, totally on top of things!)
Hahaha, ik ben dus niet de enige die dat soort stoten meemaakt…
Gij zijt een zalig mens gij! Ik dacht dat ik de enige was wiens huishoudelijke capaciteiten vooral bestaan om anderen een goed gevoel te bezorgen 🙂
Dat was trouwens toch vooral een samenloop van omstandigheden, die je planningsvermogen te boven gaan. Maar misschien toch a little too ironic, don’t you think?
Ik ben zo’n lucky bird die ook al wat van je andere talenten heeft mogen leren kennen @Femma. Ik bedoel dan de andere, bovenop het grote om jezelf onder een haarscherp vergrootglas te leggen, in kleine stukjes te fileren en dat op zo’n smakelijke manier dat ik op een druilerig grijze donderdagnamiddag met een smile achter mijn pc zit. Dat is talent.