winterkind

Ik heb een déja vu. Sneeuw en een bolle buik. Het is geen weer om een hond door te sturen, maar er is geen eten in huis. Ik durf alleen maar te voet naar de winkel en alleen maar met mijn bottines, om de kans op uitglijden tot een minimum te beperken. Maar ik krijg mijn bottines niet meer goed aan, omdat mijn dikke buik in de weg zit.

Ik kies bewust voor de dichtste winkel: den aldi. In den aldi hebben ze tenslotte ook brood. Maar den aldi is niet de beste winkel om zwanger en met een trolly naartoe te gaan. Zwanger omdat de helft van die winkel bestaat uit snoep die minstens even lekker is als the real stuff én belachelijk goedkoop. Met een trolly, omdat de kassiersters van den aldi veel en veel te snel zijn. Het is de bedoeling dat de klant aan de einde van de band alles bliksemsnel in zijn karretje gooit, om er dan op een ander tijdstip op een andere plaats wat orde in aan te brengen. Ik heb best een ruime trolly, zo één van de Ikea. Daar konden echter dubbel zo veel boodschappen in toen de dichtste winkel nog de Carrefour van de Groenplaats was.

Rationeel aankopen dan maar. Patatten, brood, yoghurt, kaas, groenten en nep ferrero rocher. Daar moeten we toch wel mee toekomen voor de rest van de dag. En nu een beetje vanuit mijn zetel naar de dwarrelende sneeuw kijken en nadenken over kindjes die geboren worden in Echte Winters. Winterkindjes.

Een gedachte over “winterkind

Geef een reactie