Mijn leven is een beetje een puinhoop momenteel. Ik heb er goede hoop op dat ik die weldra opgeruimd krijg, maar hoop alleen zorgt nog niet voor een goed leven. Ook wanneer je bijna geen invloed hebt op je omstandigheden, heb je nog altijd invloed op hoe je met die omstandigheden omgaat. Emotioneel volwassen zijn, dat is: zelf verantwoordelijkheid nemen voor hoe je je voelt.
Dat betekent niet dat ik geloof in de dictatuur van het positieve denken, ‘smile or die’. Ik vind absoluut niet dat je alle leed van de wereld moet kunnen dragen, zonder er ooit over te mogen klagen. Integendeel, ik voel me net gedragen en geliefd omdat ik mensen om me heen heb tegen wie ik naar hartenlust mag klagen, en die weten dat zij dat ook tegen mij mogen. Ik geloof ook niet dat elke ochtend in de spiegel naar jezelf glimlachen één of ander geheim recept voor geluk is, al kan het ook geen kwaad, en is het zeker goed om jezelf te trainen in positiever over jezelf denken. En er zullen ook altijd mensen zijn die je kwetsen en die je raken, hoe je ook je best doet om je eigen grenzen te bewaken.
Maar ik geloof wel dat je het verdriet kan accepteren als deel van het leven. Dat pijn gewoon eigen is aan menszijn. Als je met mildheid en acceptatie naar zowel pijn als naar vreugde kan kijken, dan leef je volgens mij echt. Zo kan ik soms huilen alsof het nooit meer zal ophouden, maar dan zeg ik niet meer tegen mezelf: stop nu met trunten, Sofie. Ik huil gewoon tot het op is. En het volgende moment kan ik even goed oprecht genieten van een koffie, het herfstzonnetje en twee spelende kinderen, zonder te denken: geniet maar niet te hard, Sofie, want voor je het weet, gaat alles weer om zeep.
Gelijkmoedig leven, zonder de pieken na te streven en er de dalen dan maar bij te nemen. Mildheid. Acceptatie. Mens zijn.
Maar ook blijven hopen. Uiteraard.
Veel sterkte, lieve Sofie! <3
Mooi. Ik dacht even er een gedichtje van Toon Hermans achteraan te gooien maar doe het niet. Maar als je het toch zou willen lezen, het staat hier :
https://olijfolijf.blogspot.com/2012/09/met-dank-aan.html?sm_au_=iVV6lkj2JL7LPR77pfvqjK62cjspM
Mildheid, acceptatie én hoop.
Ik wens het je van harte toe in het nieuwe jaar!
Dat heb je alweer perfect verwoord. Op naar een mild 2020!