Twee keer twee kinderen spelen doktertje en ik ben hun patiënt. Ze pakken mijn handen en voeten in met verband, meten mijn koorts en mijn bloeddruk, luisteren naar mijn hart. “En nu een spuitje,” zegt hij, “een spuitje om dood te gaan.” “Het is er de tijd van het jaar voor”, zeg ik grijnzend. Gelukkig kan mijn zus ermee lachen. We weten zeker dat ook mama ermee had kunnen lachen.
We fietsen de stad in en halen ijsjes bij Da Vinci. Dit jaar bevinden we ons aan de zonnige kant van de wrede julimaand. De kinderen spelen. Ze zijn blij dat we samen zijn. Wij ook. We lachen en vieren het leven. Het is er de tijd van het jaar voor.
een veelzeggend verhaal in weinig woorden, mooi!
Mooi!
De eerste tijd kun je je niet voorstellen dat je er ooit mee zal kunnen lachen, hé. Maar kijk, dat heeft jullie mama jullie geleerd. (We weten zeker dat ook mama ermee had kunnen lachen.) Ik wens jullie een mooie zomer.