Klein geluk #4 – de herfst

Opraapsels

De eettafel, het mandje van mijn fiets, Martha’s boekentas, overal vind ik rondslingerende kastanjes. Waar we ook gaan, loopt ze met haar ogen naar de grond. Al dagenlang blijft ze even enthousiast over elke kastanje die ze opraapt: ‘Kijk mama, een kastanje!’, roept ze. Alsof er geen honderd per vierkante meter liggen. Ze komt thuis met jaszakken vol beukennootjes, okkernoten, eikels, stenen, kastanjes, groene, bruine en rode bladeren en veren. Ik wist niet dat in de herfst niet alleen bomen hun blaadjes maar ook vogels hun veren verliezen. We komen thuis en ze stalt alles uit. Intussen heeft ze al geleerd dat ze beukennootjes wel en wilde kastanjes niet mag opeten. ‘Maar mama, gaan we eens kastanjes met een pluisje zoeken‘, vraagt ze. We gaan met haar naar bossen en parken, maar voorlopig zonder succes. Er zijn geen tamme kastanjes dit jaar.

Fiets

We zitten met zijn drieën op de fiets. Dat is wat harder trappen dan anders, maar des te gezelliger. Ik ben nu zo’n moeder die schaamteloos luid vals zingt op de fiets. We zingen van Beertje Bruin, Maja de Bij en de boekentassencontroleur. Elke keer dat ik stop met zingen, zegt Thomas ‘nog‘. Hij wiegt heen en weer en draait met zijn handjes. Hij zwaait naar iedereen die we tegenkomen en roept: ‘aajoooo! dada!’

Ik bleef hem lang mijn ‘baby’ noemen. Maar nu hij begint te spreken, kan ik niet langer ontkennen dat bij een echt kindje is geworden. Hij zegt Loo (Lore), tauto (auto), teei (trein), pap (stappen, trap of pap, afhankelijk van de context), pappel (appel), boo (framboosje), paapee (aardbei). In Martha’s school heeft hij al een vriendje gemaakt. Ze hebben allebei een helm en zijn even groot. Hij is er dol op.

4 gedachten over “Klein geluk #4 – de herfst

  1. Liebest

    Mijn kinderen zijn ouder. Ik weet ondertussen na jaren zoeken zowat al de tamme kastanjes van de hele streek staan.
    Alleen ben ik nu nog de enige die ervan enthousiast wordt.. dus ik zou zeggen.. geniet !!

    Reageren

Geef een reactie