Zondermoederdag

DSCN0068

Ik denk aan mijn broer die niets te vieren heeft vandaag. Geen moeder meer om bloemen voor te kopen.
Ik denk aan mijn zus die bulkt van moederschap. Een peuter op de arm, een bijna volgroeide baby in de buik, een (mee)moeder naast haar. Toch zal deze Moederdag voor haar over iets anders gaan.
Ik denk aan vriendinnen en collega’s die al jaren Zondermoederdag moeten ‘vieren’ in mei. Vriendinnen die moeder zijn of worden en dat doen zonder moeder aan hun zijde.
Ik denk aan het bloemetje dat Martha maakte op school. Ik heb het naast het prentje van mama gezet. Daar staat het perfect.

Ik denk aan mijn moeder die de helft van haar leven een moeder heeft gehad en de andere helft van haar leven een moeder is geweest. Geen overlap. Ze was net zwanger van mij toen haar moeder stierf.

Ik denk aan één van mijn eerste herinneringen aan mijn moeder. Na de eerste kleuterklas was de gemeenteschool in ons dorp plots gemengd geworden. Alle vriendinnetjes die voorheen in de ‘nonnenschool’ zaten, waren er op 1 september niet meer. Die avond huilde ik in bed om mijn vriendinnetjes. Ik lag in de kamer die ik toen nog deelde met mijn zus. Er lag rode tapis plein, de muren waren donkerblauw en aan één muur hing behangpapier met palmbomen. Het was er altijd donker. Op mijn bed lag het dekbed van de troetelbeertjes. En ik huilde om mijn vriendinnetjes.

De volgende ochtend hoorde ik mijn moeder kordaat aankondigen: ‘kgoan tegen de nunnen goan zeggen da Sofie nie mi were komt‘. Ik zat in de living bij het grote raam en zag haar vertrekken. Daar zat ik nog toen ze terugkwam en me vertelde dat ik nu weer bij Meggie en Sophie in de klas zat.

Ik herinner me hoe gesteund en begrepen ik me voelde. Ik keek op naar mijn moeder, dat ze zoiets kon, en zo snel. Ik was een kleuter en er werd naar me geluisterd. Ik kreeg niet altijd mijn goesting, maar als het belangrijk was wel.

Ik wil dat mijn kinderen ook zo’n moeder hebben. Ik wil dat ze naar me kijken zoals ik toen deed, die eerste keer dat ik voelde hoe mijn moeder voor me opkwam, hoe ze aan mijn kant stond.

Een moeder is iemand die lief is en naar je luistert. Een moeder is iemand die de wereld voor je verandert als dat nodig is.

Koester alle moeders. Ze zijn het waard.

 

 

 

(O ironie. Ik schreef deze herinnering op. Letterlijk een uur later vernam ik dat 5 van de 20 kindjes in Martha’s klas volgend jaar van school veranderen. Life has a funny way of sneaking up on you ….)

8 gedachten over “Zondermoederdag

  1. Annelies

    Sofie, tranen in mijn ogen. Koester de herinneringen aan je mama, vandaag nog wat meer dan andere dagen. En blijf haar delen met ons. Je doet dat super als mama. X

    Reageren
  2. Sofie

    Je blijft een geweldige dochter en je bent een fantastische mama. En dat mag vandaag ‘gevierd’ worden.

    Reageren
    1. Sofie Bericht auteur

      Dat is lief, Sofie. Hopelijk werd jij goed in de bloemetjes gezet door je mannen. De laatste keer dat het alleen mannen zijn 🙂

      Reageren

Geef een reactie