Het leven heeft me de laatste tijd veel geleerd. Ik haal er drie lessen uit die ik met jullie wil delen. Ik schrijf wel dat het dingen zijn die ik geleerd heb, maar de waarheid is dat ik ze nog volop aan het leren ben.
1. Maak je niet te veel zorgen
Ik maak me altijd te veel zorgen. En wat zie je dan? De dingen waarover je je zorgen maakte gebeuren niet. De dingen waar je geen benul van hebt gebeuren wel. Zo wist ik niet dat melktandjes zo gemakkelijk loskomen en dat 1 op 6 Belgen getroffen wordt door een beroerte. Maar ik heb wel het geluk gehad om twee keer heel snel zwanger te worden en twee heel gezonde mooie kinderen te krijgen. Ik ben daar dankbaar voor.
Ik heb minstens 50 dingen om dankbaar voor te zijn. Ik heb hier en daar wat pech gehad, maar het heeft geen zin om mezelf te laten verlammen door angst voor alles wat nog zou kunnen gebeuren. Als slechte dingen moeten gebeuren, gebeuren ze toch. Het beste wat je kan doen, is geloven dat ze niet zullen gebeuren.
Ik probeer me minder zorgen te maken, want veel dingen lossen zichzelf uiteindelijk wel op.
2. Wees mild voor anderen
Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind. Always.
Ik vind van mezelf dat ik vroeger nogal snel een oordeel klaar had. Nu heb ik aanvaard dat ik niet altijd kan weten waarom iemand zus of zo in elkaar zit. Ik ben opener. Ik probeer andere mensen te nemen zoals ze zijn. Ik probeer niet te oordelen als ze keuzes maken die ik niet zou maken. Ik probeer altijd het grotere geheel te zien.
Empathie kost geen geld, alleen een beetje moeite. Ik probeer empathisch te zijn voor anderen. Ik probeer te luisteren. Ik zal niet beweren dat het altijd lukt, maar proberen is al het halve werk.
3. Wees mild voor jezelf
De beste raad die ik van iedereen heb gekregen de afgelopen maanden is deze: wees niet te streng voor jezelf. Het is tevens de moeilijkste.
Ik vind dat ik al niet zo streng ben als andere moeders om me heen. Ik ruim niet altijd al het speelgoed op. Ik maak de puzzels niet elke avond opnieuw om zeker te zijn dat er geen stukjes verloren gaan. Ik laat de keuken ’s avonds vaak overhoop staan, omdat mijn pijp uit is. Ik stofzuig maximum één keer per week, ook wanneer Kind 1 cornflakes eet. Ik maak niet elke dag vers eten klaar. Soms knuffel ik mijn kindjes liever dan de was te plooien. Ik ben niet altijd consequent in mijn opvoeding.
Maar toch ben ook ik nog veel te streng voor mezelf. Ik wil mijn beide kinderen heel veel aandacht geven. Ik wil sterk zijn en er staan voor hen, ook al ben ik oververmoeid. Ik kan moeilijk nee zeggen.
Loslaten, we moeten het allemaal leren. Loslaten en mild zijn voor onszelf.
Toen ik dit filmpje zag, moest ik slikken. Watch and learn.
Heel mooi.
Bedankt 🙂
K vind je levenslessen recht in de roos.. Ik moet ook leren van me minder zorgen te maken, maar merk dat dat met kids toch wel moeilijk is en blijft. Onze Oudste ging bijna een jaar geleden het huis uit en werd onlangs ontzettend gekwetst door haar partner… De zorgen blijven… 🙂
Ik maak me er weinig illusies over. Maar blijven proberen hé 🙂
dat filmpje. zo waar. zo moeilijk om na te leven. die tweede kan de wereld redden. dat geloof ik echt. die eerste blijf ik in trappen, ik blijf denken: het was serieus crap en als beloning gaat alles nu smooth. vooral omdat ik het anderen zo toewens. en jou in de first place xx
Idem dito. Ik wens je na de regen heel veel zonneschijn.
Wat een prachtig filmpje. En wat een gelijk, Sofie. Ik probeer samen met jou.
Merci, Rylisje!
Wat mooi (en waar) allemaal! Ik ben zo blij dat ik je blog (en die van Tales, Le Coeur, Prinses, …) ontdekt hebt. Hier een zwaar dipje momenteel, ook al ben ik kinderloos en heb ik – volgens anderen dan – toch zeeën van tijd en een zorgeloos bestaan. Dat is dus niet zo. Ik las ooit ’s de volgende spreuk: 99% of the things you worry about never happen. Dit, en alles wat je hierboven schrijft , moet ik zo hard leren.
Bedankt om zo eerlijk te schrijven! Ik blijf je volgen.
Bedankt voor je lieve woorden. Ik ben zelf ook heel blij met Tales, Le Coeur en Prinses. Ik leer van hen zo veel over mezelf.
Ik snap overigens helemaal dat je ook zonder kinderen toch tijdsgebrek en zorgen hebt. Had ik ook lang voordat er van kinderen sprake was. Het is gewoon anders nu. Niet makkelijker of moeilijker, maar anders.
Mooi, en inderdaad heel waar allemaal. Zoals Mrs B. zegt: niet teveel zorgen maken, dat blijft moeilijk met kinderen. Zoveel vallen waar ze in kunnen lopen, en zo’n grote, soms boze wereld waar je meent ze te moeten tegen beschermen. Achteraf blijkt soms dat ze zich in die wereld als een visje in ’t water voelen, en dat ze zelf hun weg wel vinden. # LetGo…
Geruststellende woorden. Ik kan alleen maar hopen dat mijn kinderen ook visjes in het water worden.
Mooi Sofie. En waar. Dat mild zijn, dat lukt hier meestal wel, maar dat niet-piekeren is bij mij zoooo moeilijk. En toch, als ik loslaat, zie ik dat inderdaad je ergste nachtmerries niet noodzakelijk bewaarheid worden. De moeite waard dus om te blijven proberen.
Heel herkenbaar. Heb ook het gevoel dat ik in een gelijkaardig opzicht ‘gegroeid’ ben en dus veranderd. Het gekke is dat ik ook merk dat sommige mensen daar weinig weg mee kunnen en op de achtergrond verdwijnen. Hoe is dat bij jou?
Pingback: Ik wil het wel allemaal! | Sofie moedert maar wat aan
Ook herkenbaar hier. Vooral het willen knuffelen en dan pas de was. En omdat je het alleen doet kan die afwas wel wachten tot morgen. Immers, met zijn twee is het zo gepiept. Gun jezelf de rust en ga zo door als moeder, ik ben net zo’n typje. Je bent samen sterk en zelf sterk voor je kinderen en dat telt. De manier waarop je sterk kan zijn is JOUW manier.
Ik heb ook het gevoel dat ik gegroeid ben en sommige mensen die in mijn leven waren nu ‘verdwijnen’, omdat ik merk dat ik nu ‘nee’ zeg. En de interesse ebt weg, van beide kanten. Tijd voor nieuwe mensen in dezelfde fase?