De zoektocht naar een auto is by far het meest oninteressante dat ik ooit heb moeten doen. Zo veel mensen, zo veel meningen. De ene zegt: je moet beslist een occasie kopen, want … De andere zegt: je moet beslist een nieuwe kopen, want … Al die argumenten. En, weet je: Het! Interesseert! Mij! Niet!
Bij nieuwe auto’s maken firma’s groot misbaar met vanafprijzen waarvan je denkt: daar kun je niet voor sukkelen. Maar als je dan wat naderbij gaat kijken, blijkt dat je voor allerhande opties moet gaan bijbetalen. Stel je dat je nu bv. graag een stuur of een gaspedaal wilt hebben, dan lappen ze er 500 euro bij. Een realistische prijs is gemiddeld het dubbele van de vanafprijs die groots aangekondigd wordt. Offertes vragen kan bovendien alleen als je zegt welke auto je wegdoet, geen auto hebben bestaat niet. Bij vanafprijzen is doorgaans ook al 2000 euro recyclagepremie inbegrepen om die auto weg te doen.
Ik zou graag willen dat ik kan zeggen: dit is mijn budget en mijn prioriteiten zijn zuinigheid en milieuvriendelijkheid en dat iemand dan een auto voor mijn deur komt zetten zonder dat ik er zelf over hoef na te denken. En belangrijk: dat niemand vervolgens nog zegt: je had toch beter dit of dat … Maar het beroep van autoconsultant moet kennelijk nog worden uitgevonden.
Dus ik denk dat we gewoon een bakfiets gaan kopen. Ik word fulltime hippiemom.