Dag mama

mama

Ze heeft zich niet bedacht. Dat wisten we natuurlijk. Mama is gisterenavond gestorven. Ik kan het nog steeds niet geloven.

Vlak voor ze stierf, vroeg ik me af waarom ze dit in godsnaam ‘de goede dood’ noemen. Het afscheid was gruwelijk, en bleef maar duren. ‘We kunnen niet blijven afscheid nemen’, zei ik zaterdagavond. En zondag begonnen we gewoon opnieuw. Het was de langste dag.

Toen ze stierf, begreep ik het wel. Elk mens zou zo moeten kunnen sterven. Zachtjes inslapen, eerst een beetje en dan voorgoed. Niet meer wakker moeten worden. Maar om zo zacht te sterven, moet je eerst door een hel gaan, en die hel wens ik niemand toe.

Als jullie een rouwbericht willen achterlaten, kan dat op deze website: http://www.marleenkeirse.be/

13 gedachten over “Dag mama

  1. Tine

    Op de foto ziet je mama er een heel sterke, onafhankelijke vrouw uit. Je zal haar wel missen. Dat deed je natuurlijk al, maar ik denk dat het nu toch nog anders zal voelen. Ik hoop dat je het een plaatsje kan geven in je leven, en in dat van je kinderen.
    Veel goede moed in deze moeilijke tijden!
    xxx Je lotgenoot.

    Reageren
  2. lecoeuràmaréebasse

    ik hoop dat jullie je warm omringd mogen weten door lieve mensen in deze intense dagen. dat er met dit veel te harde, veel te vroege afscheid een eind mag komen aan een ondraaglijke spanning van het verlies dat er nog geen was. dat de tijd het je gunt dat je in je hoofd je mama zoals ze was en wilde zijn terug bij elkaar zal kunnen puzzelen. dat je kan geloven dat die dag komt en tot dan, geloven we het voor jou. voor de dagen die nu komen, hoop ik dat jullie samen voor een vaarwel kunnen zorgen dat juist voelt. dat ze zacht rust nu, dat hoop ik niet, dat weet ik. zoveel liefs.

    Reageren
  3. Lize

    Je moeder verliezen, wat moet dat zwaar zijn. Ik hoop van ganser harte dat je nu wat rust kan vinden, in een cocon met je gezin, en dat je zo langzaam met dit gemis kan leren leven. Heel heel veel sterkte.

    Reageren
  4. Kelly Feems

    Ik weet hoe je je voelt. Ik sta voor hetzelfde. Mijn mama haar euthanasie is gepland binnen 2 weken. Ikzelf ben 35 jaar en heb 2 kleine kinderen die hun oma hard gaan missen. Ik,mama en mn zus waren altijd 3 handen op 1 buik. Jouw verhaal heeft me kracht gegeven wetende dat er nog mensen zijn die dit meemaken.

    Reageren
  5. Pingback: Er zijn geen hokjes in mijn hoofd | Perfect Day for a Picnic

Geef een reactie