(Nog een laatste überdroevig berichtje voor ik überheuglijk nieuws te melden heb …)

Nu ik weet dat het een dochter is, weet ik ook dat mijn dochter op een dag ouder gaat worden dan jij geworden bent. (Tenminste, ik weet door jou maar al te goed dat het ook anders kan, maar wens die mogelijkheid niet te overwegen. Ze bestaat niet!) Het is vreemd om me dat te realiseren, omdat een deeltje van mij ook nooit ouder dan elf geworden is. Op een dag zal dat deeltje van mij dus jonger zijn dan mijn dochter. En ik hoop van harte dat het mijn dochter niet overkomt dat ze dan ook een deeltje van zichzelf moet achterlaten. Want ik mis je nog steeds, hoewel ook het verdriet om jou intussen al ouder is dan jij geworden bent. Ik mis je al langer dan ik je heb gekend, en vraag me soms af of dat sowieso wel mogelijk is.

En we zijn nog met velen, die jou en je zus missen. Er is nu iets dat niet bestond toen jij nog leefde, namelijk sociale media, en nu en dan komt er een foto van jou voorbij of herinnert iemand in zijn of haar status aan je verjaardag of aan die veel triestere verjaardag, de dag van jullie ongeluk. Dan komt daar telkens een lawine van reacties op, van allemaal mensen die zeggen: ik vergeet hen ook nooit. Het doet deugd, voor mij, dus ik denk zeker voor je broer en zussen die op de sociale media vertoeven. Je broer woont hier niet ver vandaan, hoewel we allebei relatief ver van thuis zijn gaan wonen. En een vriendin van Mehdi die ik hier in Antwerpen heb leren kennen, kende jou van de manege. Het is misschien vreemd maar het is een geruststellende gedachte dat ik niet de enige ben in deze grote stad die nog wel eens aan jou denkt. Dat er mensen binnen handbereik zijn die ook nog jouw lach kunnen horen als ze er even bij stilstaan.

Voor je mama zal het wel niet gemakkelijk zijn, nu de leeftijdsgenootjes van haar jongste dochter massaal zwanger worden. Want zowel Sophie als ik verwachten dit jaar een kindje. Ze stond erop dat ik haar niet vertelde of het een zoon of dochter wordt. Het is natuurlijk niet de eerste keer dat leeftijdsgenoten van haar verloren kinderen een fase doormaken die haar extra hard met de realiteit confronteert, maar het bewustzijn blijft en het lijkt zelfs sterker te worden naarmate ik ouder word. Het leven gaat door, zegt men, en zie ons eens doorgaan met ons leven. Maar het kan geen kwaad om nu en dan eens stil te staan bij wat was en nooit geworden is.