Scholenstress

Ik heb al keuzestress als ik cornflakes of een nieuwe gsm moet kopen. En nu moet ik een school kiezen voor mijn dochter. Ik had me voorgenomen om me er niet te druk in te maken. Dat voornemen getuigt vooral van een schrijnend gebrek aan zelfkennis. Het begon al toen de brief op de mat lag. Ik was op die brief aan het wachten, wist dat ie elk moment ging komen. En toch waren de eerste twee gedachten die door mijn hoofd flitsten toen ik hem kreeg: 1) help, mijn kleine meisje is al zo groooooot. En 2) o nee, er gaat zeker geen plaats zijn.

Ook na acht jaar in Antwerpen blijf ik geschokt over het feit dat ouders zich daar dus werkelijk zorgen over moeten maken. Die kinderen zijn 2,5 als ze met school starten. Men zou dan toch denken dat de stad daarop kan anticiperen, ik zeg maar wat, gedurende die 2,5 jaar. Maar nee, elk jaar opnieuw is het spannend: gaat er plaats zijn en zo ja, waar?

Ik heb meteen alle deadlines en de kijkdagen van de belangrijkste scholen in mijn agenda geschreven. So far so good, want eigenlijk stond onze top drie al vast toen we hier ons huis kochten. Maar vervolgens vroeg ik me af hoeveel extra scholen ik nog moet gaan bezoeken voor het geval er in onze eerstekeuzescholen geen plaats is. Vijf, tien of twintig?

Eerst dacht ik: zoveel mogelijk. Mijn maand januari volgepland met kijkdagen. Maar aangezien dat praktisch nogal onhaalbaar was, heb ik uiteindelijk besloten om maar eentje extra te gaan bezoeken. Ik heb immers goede hoop dat we bij de fortuinlijke ouders gaan zijn die wél hun eerste keuze krijgen. Vrienden van ons hebben voor hun zoontje plaats in hun en onze eerstekeuzeschool, hoewel ze naast een andere school wonen. Dus ik ga ervan uit dat wij ook zoveel chance gaan hebben. We wonen in een zeer gemengde buurt, zowel sociaal-economisch als qua leeftijd. Het is hier niet oud-Berchem, maar Berchem-buiten-de-ring. Hier wonen niet alleen bakfietsgezinnen, maar ook 90-jarigen. In de arbeiderswoningen in onze straat wonen niet alleen blanke middenklasse tweeverdieners. Ik hoop dat dat onze kansen vergroot. Maar ik zal pas gerust zijn als het verdict valt. In mei.

3 gedachten over “Scholenstress

  1. prinses op de kikkererwt

    Veel succes ermee, ik duim! Hier (dorp) gelukkig maar keuze uit twee schooltjes, en dan ’s ochtends in alle vroegte voor de school in de rij gaan staan om in te schrijven. Gelukkig een plaatsje bemachtigd voor Kleuterzoon, waardoor Babyzoon in de voorrangsregeling valt. OEF.

    Reageren
  2. moois van me

    Ik heb een beetje kennis van zaken over dat onderwerp en je kan idd best minimum een stuk of 10 scholen opgeven. Het is niet zo dat veel scholen je kansen verkleinen om je eerste school toegewezen te krijgen maar als de ‘ rangordemotor ‘ van het aanmeldsysteem geen school meer vindt op je lijstje, heb je geen school meer en zal je moeten wachten om vervolgens te kiezen tussen de weinige plekjes die er nog zijn. Ze ze wel echt in de volgorde van je voorkeur en vul ook jullie werkadressen in als die er zijn want dat kan alleen maar in je voordeel werken.
    Ik weet dat het een erg ingewikkeld systeem is maar het is op deze moment het meest eerlijke en objectieve systeem om de te weinig plaatsen in Antwerpen te verdelen onder de kinderen die een school nodig hebben; Toitoitoi!

    Reageren

Geef een reactie