Welkom herfst, ik heb op je gewacht

Ik ga slapen. Ik heb morgen wel pijn.
(Herman de Coninck)

Enkele jaren geleden schreef ik – op de verjaardag van mijn mama zie ik nu – deze ode aan de herfst. Dit jaar ben ik opgeluchter dan ooit dat het bijna zover is. Bijna herfst. Het regent al. Het was een broeierige zomer. Four funerals and a wedding. Behalve dat trouwfeest is er over deze zomer niet veel goeds te vertellen. Ik vind dat hitte verdriet zwaarder maakt dan het al is.

Veel mensen associëren zomer met rust. Het is vakantie, niets moet. Bij mij werkt dat niet zo. In de zomer heb ik het gevoel dat ik vanalles moet. Ik moet van de zon genieten en altijd buiten zijn, maar tegelijk is er binnen zo veel te doen. Daar word ik dan ongelukkig van omdat ik niet genoeg tijd heb om het allemaal te klaren. Nu het herfstig weer is, kan ik rustig in de zetel blijven zitten, een theetje drinken en genieten van de voorgeschreven rust. Als het regent en koud is buiten, kom ik tot rust.

Wake me up when september ends

Wake me up when september ends. Dat zet ik elk jaar op facebook. Want sinds mijn onnoemelik verdriet is september ook niet bepaald mijn lievelingsmaand. Dit jaar neem ik het letterlijk. Op voorschrift van de dokter blijf ik nog een maand thuis. Overdag bijslapen wat Kind 2 me ’s nachts niet gunt.

En dan hoop ik dat ik er in oktober weer sta. Dat ik mijn prikkels weer kan verwerken en het gewone leven weer aankan. Dat ik weer kan slapen zonder elke nacht te dromen dat onze kinderen uit een rubber bootje vallen op volle zee, in de auto vergeten worden tijdens een hittegolf, of kwijt geraken in Planckendael. Dat ik weer gesprekken kan hebben zonder achteraf te liggen woelen om de losse eindjes te reconstrueren. Dat ik weer naar een onnozele film als ‘The queen’ kan kijken zonder de rest van de nacht aan Diana te liggen denken. Dat in slaap vallen niet meer zo letterlijk aanvoelt, alsof ik in een diepe diepe put val.

Ik schrijf dit op en merk hoe triestig het weer allemaal moet klinken. Maar ik ben niet pessimistisch. Ik geloof erin. ‘Na regen komt kracht’, schreef Prinses. Ik heb in mezelf een kracht ontdekt die ik voorheen niet kende. Als ik nu nog een beetje kan rusten, weet ik dat ik daarna met die kracht heel veel zal kunnen doen.

Het is een luxe dat het enige medicijn dat ik nodig heb om beter te worden slaap is. Het is een luxe dat ik in september mijn kindjes drie dagen per week naar de crèche kan sturen, zodat slaap niet langer een onbereikbare droom is, zoals de afgelopen maanden. Het is een luxe dat ik dat mag en dat ik dat kan.

Dus: wake me up when september ends.
Welkom herfst, ik heb op je gewacht.

3 gedachten over “Welkom herfst, ik heb op je gewacht

Geef een reactie