Ik weet niet van jullie, maar ik heb de laatste dagen een beetje een aha-erlebnis bij het lezen van alle interviews met Katrine Marçal. Enkele weken geleden kwam ik in de Groene Waterman en maakte Iris me warm voor dit boek dat binnenkort bij De Geus zou verschijnen. Ik heb het gekocht van zodra het uitkwam en heb het nu uit. Ik heb geen kaas gegeten van economie. Het weinige dat ik van economie weet, heb ik van mijn echtgenoot die TEW-er is, Rutger Bregman en nu Katrine Marçal. Maar nu ik haar gelezen heb, begrijp ik wat ik al veel langer aanvoelde. Dát is het probleem met de economie van vandaag.
Zelf verdien ik elk jaar dat ik werk minder en minder, toch werk ik steeds harder. Hoe kan dat eigenlijk? In mijn geval heeft het er natuurlijk alles mee te maken dat ik de afgelopen jaren ploetermoeder en sandwichvrouw tegelijk ben geworden. Dat heeft me veel gekost aan loopbaanmogelijkheden én aan harde duiten. Over mijn pensioen wil ik nog niet eens te veel nadenken.
Ik zoek bevestiging voor mijn wereldbeeld door verhalen te sprokkelen bij mensen die ik tegenkom, en telkens weer stel ik vast: de belangrijkste jobs worden door vrijwilligers gedaan. Zorg voor kinderen, zorg voor ouderen, engagementen in verenigingen die de samenleving versterken. Iedereen doet het bovenop de job waarmee hij het zout op zijn patatten verdient. Of in de plaats van. Ik sprak met een mevrouw die als vrijwilliger in het consultatiebureau van Kind & Gezin zat. Na een carrière van 24 jaar heeft ze een tijdje op ziekte gezeten. Nu moet ze vrijwilligerswerk doen om te zien wat voor werk ze zou aankunnen. Dus doet ze de weeg bij K&G, en gaat ze helpen in het bejaardentehuis met het rondbrengen van de maaltijden. Onbezoldigd.
Vrijwilligerswerk is belangrijk in de maatschappij, maar waarom moet dat soort van werk vrijwilligerswerk zijn? Waarom kan je als bankdirecteur poen scheppen, terwijl de mensen die het echt onmisbare werk doen dat uit menslievendheid moeten doen? Op die vraag geeft Katrine Marçal dus het antwoord. Omdat er iets grondig fout zit met hoe we naar de wereld kijken. De hele maatschappij werd herleid tot economie. Maar de helft van het verhaal blijft onverteld. Alle zorgtaken die traditioneel door vrouwen worden gedaan, worden buiten beschouwing gelaten. Wat de helft van de mensen elke dag doet, is economisch niet relevant.
En dat het tijd is om daar verandering in te brengen! Daar valt volgens mij weinig tegenin te brengen.
Meer tijd en geluk. Daar ga ik voor op de barricaden staan. Wie doet mee?
http://www.femma.be/nl/sluitjeaan
Ik hoop hier geen rel te schoppen, maar wil toch reageren…
Je hebt als uitgangspunt overschot van gelijk… Maar niet alle mensen in de zorg doen dat onbezoldigd, onze dochter doet het als full time job en sinds kort onze jongste ook… Mijn schoonvader heeft als vrijwilliger altijd mensen naar het ziekenhuis gereden.
Maar er nu een bankdirecteur uitpikken die de poen schept, dat vind ik er een beetje over.
Ik denk dat de poenscheppers elders te zoeken zijn…
En nee, ik ben GEEN bankdirecteur 🙂
Ik ben hier en daar wat kort door de bocht gegaan, je hebt gelijk.
Het was niet mijn bedoeling om bankdirecteurs aan te vallen. Het was meer een metafoor. De sectoren waar je heel veel geld kan verdienen zijn in het huidige systeem gewoon niet de sectoren waar je je ten dienste stelt van andere mensen, integendeel.
Niet alle zorgtaken zijn vrijwilligerswerk, zeker niet. Maar mensen met zorgjobs worden wel vaak te weinig betaald, zeker gezien het belang van wat ze doen. Bovendien heb ik de indruk dat taken die vroeger door beroepskrachten werden gedaan nu door vrijwilligers worden opgenomen. We moeten allemaal langer aan de slag, en de regering gaat jobs jobs jobs creëren, maar vanaf een bepaalde leeftijd kom je blijkbaar alleen nog als vrijwilliger aan de bak.
Oef 🙂 ik moet zeggen dat ik wel graag “praat” met jou… Je hebt iets te vertellen.
Dat de mensen in de zorg te weinig betaald worden en nog veeeel te weinig appreciatie krijgen is een understatement 🙂
Dat onze hele maatschappij vooral vanuit economische hoek bekeken wordt, dat is juist. Maar bedoel je dat vrijwilligerswerk betaald zou moeten worden? Heel wat mensen doen vrijwilligerswerk vanwege de voldoening die ze eruit halen, vanuit een zeker verantwoordelijkheidsgevoel, omdat ze het fijn vinden om bij een bepaalde groep te behoren. Ik ben al 20 jaar heel actief als vrijwilliger bij Femma en heb nog nooit gevoel gehad dat ik hiervoor betaald zou willen worden.
Nee, absoluut niet. Ik heb me blijkbaar wat verkeerd uitgedrukt. Ik denk dat vrijwilligerswerk heel waardevol is. Als het betaald wordt, is het geen vrijwilligerswerk meer. Maar het probleem is dat al dat vrijwilligerswerk achter de schermen van de economie gebeurt. Dat is een hele hoop (zorg)arbeid die voor niets meetelt. Er wordt geen rekening mee gehouden bij het bnp. Die arbeid bestaat gewoon niet volgens de economie. En die grote blinde vlek maakt Katrine Marçal zichtbaar.