As we speak #5

 ’t Is winter en ik ben wreed content. Meestal toch.

 

Op een dag vind je de job van je leven
Mijn post over ongelukkig zijn op het werk van vorig jaar wordt nog steeds elke dag gelezen, maar inmiddels is me overkomen wat ik niet meer voor mogelijk hield: ik heb een leuke job gevonden. Na een korte maar ontnuchterende passage in het middenveld ben ik toch maar teruggekeerd naar het boekenvak, en ik heb het gevoel dat ik thuisgekomen ben. Mijn dagen zijn gevuld met boeken lezen – en daarvoor betaald worden hé mensen – en my inner girl geek herontdekken. Ik zit daar op mijn plek. En mijn plekje is bovendien te midden van het groen en op een kwartier fietsen van thuis, ik ben met mijn gat in de boter gevallen.

 

A chaotic mind is a burden forever
Maar het blijft een enorme uitdaging natuurlijk. Ik werk nu 90 procent, en met 100 procent gedrevenheid, wat oneindig veel meer is dan de afgelopen jaren. Als ik mijn werkweken maximaal voorbereid in het weekend – door kleren klaar te leggen, weekmenu’s te maken, collect-and-go’s te bestellen en te plannen wie wanneer brood gaat kopen – krijgen we het allemaal net gecombineerd. Maar laat dat plannen nu net de hele moeilijkheid zijn als je zo’n chaotisch hoofd hebt als het mijne. Dus nu en dan is het pompen of verzuipen, en nu, twee weken voor de vakantie is het gewoon verzuipen: zieke kinderen, te veel werk, te veel rommel in elk hoekje van mijn huis, en alleen maar sokken zonder compagnon. Het is tijd dat het vakantie is, tijd om te herbronnen, tijd om even pauze te nemen, prioriteiten te herschikken, planningen te maken en er daarna weer tegenaan te gaan. En misschien toch eens die cursus mindfulness bij Dorine inplannen …

 

Leeslust
Ook na een dag te midden van de boeken kruip ik ’s avonds wat graag in  bed met een … boek. Meestal wel in een ander genre dan wat ik overdag lees, met minder voetnoten vooral. Ik heb enkele maanden geleden besloten om geen tv meer te kijken (op enkele uitzonderingen na), en ik heb daar nog geen spijt van gehad. Mijn goodreads challenge ga ik maar net halen, maar dat is omdat goodreads halve boeken niet meetelt voor de challenge. Ik begin vaak in boeken om ze niet uit te lezen. Mijn aandacht heeft wat last van Wanderlust.

 

Wanderlust
Niet alleen mijn aandacht heeft last van Wanderlust. Ik ben zelf ook veel op pad tegenwoordig. Na vijf jaar onder de steen van het nieuwe moederschap te leven heb ik plots weer goesting om mijn kopje buiten te steken en de stad te herontdekken. En wat blijkt, de wereld is niet opgehouden met draaien omdat ik even met iets anders bezig was. De terrassen van de Dageraadplaats zitten nog steeds elke avond afgeladen vol, winters en zomers, in de week en in het weekend. In De Roma hebben ze deze maand alle muziek geprogrammeerd die ik grijsdraaide op mijn allereerste MP3-speler, dus ik ging al naar het zesde metaal en naar DAAU (hoe mooi was dat!), en volgende week gaan we naar Spinvis. Het is genieten, en tegelijk word ik er zo klotemelancholisch van.
 
Twin Peaks
Ik schreef al dat er uitzonderingen zijn op mijn geen-tv-meer-regel. En voor Dale Cooper maak ik met plezier een uitzondering, al is ook dat geen goede zaak voor mijn neiging tot onbestemde melancholie. Ik kijk naar dat derde seizoen van Twin Peaks met een glimlach die even breed is als die van the one and only Coop himself. Twin Peaks plus combistress equals coffee, dus ik drink tegenwoordig sloten koffie, alsof het zou helpen. En om me daarbij te helpen heb ik als vroeg kerstcadeau deze fantastische tas gekregen. En als je niet begrijpt wat zo fantastisch is aan die tas, dan moet je dringend naar Twin Peaks beginnen kijken.

Geef een reactie