Klein geluk #3 – de zomer

dscf1894

September is mijn maand niet. Vandaag is het twintig jaar geleden dat een klasgenoot stierf na een jarenlange strijd tegen leukemie. Hij was 12. Twee weken later verongelukte mijn beste vriendinnetje samen met haar zus. Ze was (net geen) 11. Morgen zou mijn moeder 60 zijn geworden.

Ik heb veel om melancholisch over te zijn deze maand. Septemberblues kan me plots overvallen. Dat gebeurde toen het plots al herfst was op 2 september. Het regende, verdorde bladeren kraakten onder de wielen van mijn fiets en de wereld had een herfstige gloed. Maar amper een week later was het weer hoogzomer. In de tuin hing de was te drogen terwijl mijn blote kindjes in hun zwembadje speelden. Ik kies ervoor om de zomer vast te houden en de herfst nog even te negeren.

Want de zomer, de zomer. Wat was hij mooi. Barstensvol leuke dagen en momenten van klein geluk. De vorige zomer was er geen. Dat maakte deze zomer eens zo bijzonder. De oceaan bij zonsondergang, een terrasje in Brugge met broer en schoonzus, de Harry Potter Exhibition met zus. Gewoon, zomaar, alsof het vanzelfsprekend is. Ómdat het vanzelfsprekend is, terwijl dit soort momenten vorig jaar simpelweg niet bestond. Ik geniet. Ik kijk naar mijn kindjes in de tuin, aan het strand, op de speeltuin, in het zwembad, op de kermis, op de fiets, en koester de momenten die nooit meer terugkomen. ‘I live deep and suck out all the marrow of life’. Met volle teugen zuig ik die mooie momenten in me op samen met alle vitamine D die ik vorige zomer gemist heb. Ik heb een kleurtje, ook dat is jaren geleden. Dit is het, ik ben gelukkig, het leven is goed.

Vorig jaar verlangde ik naar de herfst. Nu zou ik willen dat de zomer nooit eindigt. Voorlopig is hij dat gelukkig ook nog niet van plan.

Een gedachte over “Klein geluk #3 – de zomer

Geef een reactie