De bedoeling was dat ik als eerste post van het jaar nog eens terugblikte op mijn blogjaar 2016. Maar op oudejaarsavond wees iemand me op het essay van Bart Eeckhout in De Morgen en toen voelde ik een grote urgentie om daar op nieuwjaarsochtend een reactie op te schrijven, terwijl het merendeel van de tien kinderen met wie we op vakantie waren naar Frozen zat te kijken. Bij deze dus alsnog een overzicht.
Op mijn vijf best gelezen posts van vorig jaar ben ik best trots
– Constructiefout in het onderwijs en de samenleving: die reportage in Pano over zindelijkheid in de kleuterklas had me echt geraakt, en mij niet alleen blijkbaar. Mijn post over de constructiefout kwam recht uit het hart, en werd veel gelezen en gedeeld.
– Ode aan Watou: mijn ode aan de schoonste zomers van mijn leven.
– Bandwerkbaby’s: over die keer dat Thomas uit zijn bed viel in de crèche en dat niet de schuld was van de kinderverzorgster maar van het systeem. Het is een onderwerp dat me nog steeds bezighoudt.
– Meggie: een heel persoonlijk verhaal en de belangrijkste post die ik dit jaar schreef. Ik heb op de twintigste verjaardag van het overlijden van mijn beste vriendinnetje het gevoel gehad dat ik haar voor heel even weer levend heb gemaakt, doordat zoveel mensen die haar niet kenden over haar hebben gelezen, en doordat oude klasgenoten mee herinneringen aan haar ophaalden. Het was hartverwarmend om te zien hoeveel mensen nog aan Meggie en Wendy denken.
– 8 jaar ongelukkig op het werk: ik had wel verwacht dat veel mensen dit herkenbaar zouden vinden, maar vond het toch spannend om te posten. Op werkvlak is er goed nieuws. Over twee maanden krijg ik een nieuwe kans om niet meer ongelukkig te zijn op het werk.
Verder schreef ik enkele posts die minder werden gedeeld en gelezen, maar die ik zelf belangrijk vond of graag heb geschreven.
– Zondermoederdag: over de eerste moederdag zonder mama.
– Verjaardagsbrieven: de brieven aan mijn jarige kinderen (hier en hier)
– Het waarommeisje: de waaromfase was een klein beetje weggeëbd, maar is sinds een paar weken in full force terug.
– Brieven aan mama – Eén jaar zonder jou: over een heel jaar mijn moeder missen.
– Paaslelies in januari: over de lievelingsbloem van mijn mama.
Terwijl ik zelf aan het herlezen en herbekijken was wat ik dit jaar zoal bij elkaar heb geschreven, zag ik vaak de avatar van Jaike passeren die altijd trouw mijn posts las en likete, tot we dit slechte nieuws kregen. Ik heb Jaike nooit ontmoet, maar ze was een prachtige, positieve, sterke, empathische en altruïstische dame, en ze wordt enorm gemist in de blogcommunity.
Ik reageer niet vaak maar kom wel graag lezen hier.
Mooi lijstje hier, ik lees de stukjes graag opnieuw.
Mooie verzameling van het afgelopen jaar. Benieuwd wat we hier dit jaar allemaal zullen mogen komen lezen!
blijven gaan!!!
Fijn om te lezen dat er een positieve evolutie is op werkvlak!