Het enige wat ik de afgelopen maanden heb gemist aan het leven voor Martha is mijn fiets. Met een flexibel baby’tje vers uit de buik kun je namelijk moeilijk fietsen. Nu was het ook geen fietsweer deze lente, dus al bij al viel het met het gemis nogal mee. Nu is Martha bijna vier maanden en behoorlijk stevig. Toen we dit weekend voor het eerst echte zomerdagen op ons bord kregen, stond ik dus te springen om weer te gaan fietsen. We hebben geen stokkageruimte voor een bakfiets en een fietskar vind ik niet zo veilig, maar we hebben het perfecte alternatief gevonden. Relatief goedkoop en heel handig: de baby-mee. Een zeer rudimentair ogend stuk ijzerwerk om achterop de fiets te monteren waar je ongeveer elke maxi-cosi in kwijt kunt. Zo ziet dat eruit:

En zo zie ik eruit als ik mag fietsen: