Als het lijstjestijd is, luister ik nieuwsgierig naar welke plaats mijn meisje veroverd heeft. Ze doet het meestal niet zo slecht. Het is dan ook een prachtig nummer. Hoewel Tom Waits één van mijn favorieten artiesten is naar wie ik volgens mijn last.fm account zelfs maniakaal veel luister, hebben we haar naam niet gekozen om het liedje. Ik vond het gewoon een prachtige naam, zonder meer. Dat er zo’n prachtsong aan vasthing, was alleen maar meegenomen. En nu associeer ik die prachtsong voor altijd en eeuwig met mijn prachtmeisje. Tijdens mijn zwangerschap heb ik het vaak genoeg zitten zingen op de fiets: “Poetry and prose and Martha, all I had was you en all you had was me …” 
Gisteren was het 1 mei en Classics 100 op radio 1. Dat is een fijne lijst, want de nummer 1 is meestal niet het obligate Bomehian Rhapsody of Smells Like Teen Spirit. En Martha staat er vaak in de top 10. Gisteren helaas niet meer. Ik ben dan ook vergeten te stemmen. Maar de presentator liet ons wel dit interessante weetje geworden: dat ‘Martha’ en de plaat ‘Closing Time’ dit jaar exact 40 jaar oud zijn. Ik ben het vandaag even gaan checken, zodat ik het op deze blog en op fb van de daken kon schreeuwen zonder mijn gezicht te verliezen, en ik ontdekte dat Closing Time inderdaad in 1973 gereleased is, en wat meer is: in maart 1973! Als dat niet bulkt van de symboliek, dan weet ik het ook niet meer. Nu lijkt het wel alsof mijn dochter een ode is aan Tom Waits, terwijl ze in werkelijkheid vooral gewoon een ode aan zichzelf is. 
En dat we Mehdi moeten gelijk geven dat het een bommanaam is. Martha-the-song is 40 jaar oud en Tom Waits zingt in het liedje “It’s been 40 years or more now, Martha please recall”. En zijn oude liefde Martha tegen wie hij dit zingt moet ten tijde van de liefde toch wel minstens 15 à 20 jaar oud geweest zijn. You do the math …
Door socialistische verplichtingen heb ik trouwens maar enkele liedjes van die hele Classics 100 kunnen horen, maar net toen ik in de auto aan pamper-en-honger-behoeften van de mini-me ging voldoen, passeerde Layla van Derek & the dominos. “Layla, you got me on my knees …” Het interessante weetje daarbij was dat Walter Grootaers zijn dochter naar dat nummer genoemd heeft. Laten we maar doen alsof we dat niet gehoord hebben.