De geest is uit de fles

Ik vind dat een mooie uitdrukking. De geest is uit de fles.
De geest is echt uit de fles nu.

Dit is wat mij betreft de crisis die er te veel aan is. Al jaren maak ik van de ene crisis na de andere ‘het beste’. En nu ben ik het beu. Ik ben moe en ik wil alleen maar mopperen. Leven, ge pest me. Eerst dat anderhalf jaar met mama, dan huwelijksproblemen met na jaren in overlevingsmodus te functioneren een scheiding, dan nog een kleine crisis hier die verdrongen is door een iets grotere identiteitscrisis ginder, die nu weer verdrongen is naar mijn donkerste nachtmerries omdat ik momenteel geen tijd heb om ermee te dealen.

Iemand zei me enkele maanden geleden: jij bent een goeie om mee naar de oorlog te gaan. Je blijft doorgaan, al sta je kniehoog in de diepste drek, en zie je de uitweg uit het moeras niet, toch blijf je doorgaan en zeg je: kom jongens, die richting uit, we komen er wel. Zo is dat. Nu is het oorlog, of toch een crisis die door velen vergeleken wordt met een soort van derde wereldoorlog, en ik ben het weer aan ’t doen, aan ’t doorgaan, mijn kindjes door het moeras aan ’t dragen, niet opgeven, niet trunten.

Maar ik ben echt heel moe. Ik zou graag willen dat hierna, als het alstublieft even kan, het leven gemakkelijk wordt. Dat het leven gewoon mooi wordt. Dat ik niet zo ontzettend mijn best moet doen om ergens ‘het beste van te maken’. Ik zou graag eens leven in plaats van alleen maar overleven. Het is genoeg geweest. Ik heb voorlopig mijn deel gehad. Nu graag een medaille en een kus van de juf. O, ik ben zelf de juf. En die medaille zal ik ook zelf wel knutselen. Geen dank.

8 gedachten over “De geest is uit de fles

  1. Jolien Brys

    Herkenbaar Sofie! Wij zitten in hetzelfde schuitje (scheiding, huis verkopen, goeie vriendin verloren, kind met hersentumor tijdens een bouwproject en nu de corona shit, dat: in een notendop) en je beschrijft heel herkenbaar dat het vat soms af kan zijn… En verder doorgaan en alle balletjes in de lucht blijven houden is soms niet wat je wil doen, maar je moet het wel, er is eigenlijk geen keuze. En dat op zich is eigenlijk ook al “rustgevend” moet je maar denken… Veel sterkte, kin omhoog en borsten vooruit, want zo doen wij vrouwen dat ;). Vele groetjes, Merelmama

    Reageren
    1. Sofie Bericht auteur

      Amai, je hebt het ook zwaar te verduren gehad! Ik begrijp wat je schrijft over dat het ‘rustgevend’ is om geen andere keuze te hebben dan door te gaan. Dan moeten we daar tenminste al geen beslissing over nemen 🙂
      Females are strong as hell!
      Veel moed en zachtheid voor jou!

      Reageren
  2. Caroline

    Een dikke knuffel ook van mij! Jij hebt inderdaad al veel oorlogen overwonnen en ik zou jou ook wel als compaan willen in zo’n tijden 🙂 maar bovenal hoop ik vooral rustigere vaarwateren in de toekomst!

    Reageren
  3. Saar

    Lieve Sofie,
    Mijn shitstorm begon op mijn 17e en hield ook een heel aantal jaren aan. Ik neuriede toen vaak: Please please please let me get what I want van The Smiths en dat troost me nog steeds.
    Ik wens je ook toe dat het ‘stopt’, maar ik herken het gevoel heel erg. Wie miserie krijgt, ziet dat vaak als een ketting aan elkaar linken. Ik probeer waar kan mijn mindset bij te sturen. Soms lukt dat, soms niet.
    Liefs – xx

    Reageren
  4. prinses op de kikkererwt

    Ik herken echt heel goed wat je nu beschrijft vanuit de periode dat ik in hetzelfde schuitje zat. En toen was er niet eens een corona-crisis, maar wel alleen, erg geïsoleerd, jonge kinderen, werk en bijberoep combineren, per week 20 uren in de auto voor het werk, …
    Ik ken het gevoel van leegte, van uitputting, van doorstrompelen.
    En het is over gegaan.
    Dus dat kan wel. Het kan over gaan.
    De enige constante is verandering, was mijn zinnetje toen vaak. En die verandering duurde wat mij betreft veel te lang. Maar plots keek ik op en was alles anders geworden.
    En dat wens ik jou ook toe.

    Reageren
  5. liebest

    Ik hoop echt dat je op een dag wakker wordt en vaststelt.

    Dit is hem! De dag dat ik weer onbezorgd gelukkig ben.

    Ondertussen .. wil ik je even zeggen..
    Ik ga met je mee. Ik zit aan de andere kant van de modder denk ik. Want ik zie je niet.. maar ik roep vanuit de verte..naar hier meid.. komaan!

    Reageren

Geef een reactie