Vanmorgen kreeg ik van Anke Vandermeersch herself reklaam voor ’t vlaams belang. Ik had haar niet herkend. Ik zei nog dankuwel. Toen ik bekeek wat ik in handen had, ging mijn blik prompt van nieuwsgierig naar gedegouteerd. Er stond: “Geef ons geld terug”. Ik heb het ostentatief in de vuilbak gegooid. Mijn handen gewassen. Mijn mond gespoeld. Terwijl ik mijn koffie bestelde in de Panos vormde zich rond het Anke een heel clubje rechtse zakken, onder meer ook Filip De Winter. Ze zagen er erg vrolijk uit. Dat word je ook automatisch, ’s ochtends in Berchem station. Daar zit namelijk elke ochtend zonder uitzondering een man van ‘vreemde origine’ vrolijke accordeonmuziek te spelen. Ik zou hem niet meer kunnen missen. De dag dat hij niet komt opdagen, zal het erg stil zijn in Berchem station. Morgenvroeg geef ik hem een centje. Dat is wat ik begrepen heb van de campagne van het Vlaams Belang.