Ik heb geloof ik mijn eerste onverantwoorde daad als moeder gesteld. In een niet bijster helder moment dacht ik: het is over, laat ik even naar de markt gaan met Martha in de draagdoek. Op de heenweg begon het al te spetteren, maar ik dacht: ach, we zijn nu net vertrokken, het zal wel niet erger worden. Tijdens onze eerste aankoop aan het viskraam begon het wat harder te regenen. En toen ik mijn aankoop beëindigd had, was de zondvloed begonnen. Schuilen aan een viskraam komt de frisheid van onze kleren niet ten goede. Ik ben dan maar snel snel aan een kraam met “vers vleesvervoer” (zoveel poëzie voor een beenhouwer) gaan staan tussen de bomma’s. Ik kreeg – zowaar – geen misprijzende blikken. Ik wijt het eraan dat bomma’s bij kindjes in een draagdoek hoegenaamd niet kunnen zien wat ze aan hebben en dat ze dus maar moeilijk kunnen adviseren: ze heeft het te koud. Bij een kindje in de draagdoek houden ze het op: “gij hebt daar precies nog iets heel kleins bij”. Gelukkig was het een populair vleeskraam en stond de beenhouwerin in kwestie er toevallig alleen voor vandaag. Ik kon er rustig wachten tot het over was tijdens het wachten op mijn beurt. Nadat ik mijn schamele bestelling van 4 schelletjes hesp in mijn trolley had gesmeten, begon de regen wat te minderen. Ik deed mijn k-way over Martha, maar niet te hoog, het gruwelverhaal van de vroedvrouw indachtig – blijkbaar is er nog maar één keer een kindje in een draagdoek gestorven, de mama had haar regenjas helemaal tot boven dichtgedaan en het kindje is gestikt, ik mag er niet aan denken – en liep snel over naar het fruit- en groentekraam. Maar toen ik daar de volmaakte sla’s en bloemkolen stond “af te checken”, dacht ik: Sofie, hang het nu niet uit, ga snel naar huis. Dat deed ik dan, in de snijdende koude regen. Nu ben ik thuis. Mijn kletsnatte kleren hangen op de chauffage. En buiten breekt de zon door.
In my defence: Martha heeft er niks van gemerkt. Alleen de kap van haar fleece truitje was een beetje nat. Ze heeft wat geprotesteerd toen ik dat uitdeed, maar nu ligt ze allang weer te slapen in haar park.
wat een weer
Een reactie plaatsen