Aanvulling op dit bericht en dit bericht
Negen maanden zwanger
Ik ben nu negen maanden zwanger. That’s as pregnant as it gets. Ik krijg al een week lang al dan niet subtiele berichtjes en mailtjes van mensen die willen weten: is het al zover? Ik weet dat er tegelijk nog een heleboel andere mensen fanatiek mijn facebookwall zitten te checken omdat ze me niet willen ambeteren. Ik heb daar zelf ervaring mee. Ik begrijp het volkomen. Nu ikzelf de hoofdrol speel in de deurenkomedie ‘Did the baby pop out yet’, merk ik dat dat eigenlijk veel minder spannend is dan wachten tot iemand anders moeder wordt. I’ll be the first one to know. En ik weet de naam al natuurlijk, dat scheelt ook een pak.
Nee, er is nog geen baby. Laat ik even de context schetsen. De moeder van de baby is zelf een week te laat geboren. De vader van de baby kan niet uit zijn bed. De moeder van de baby kan eigenlijk ook niet uit haar bed, maar de doordat de vader dat nog veel slechter kan, he makes her look good. De moeder en de vader van de baby vinden het heel moeilijk om op tijd te komen op plaatsen. De moeder en de vader zijn heel erg luie mensen. Ze hebben allebei last van uitstelgedrag, zij het ook daar met de vader een pak erger gesteld te zijn dan met de moeder. Ik denk dat we kunnen concluderen dat die baby niet vanzelf zal komen, dat er een zekere mate van harde hand voor nodig zal zijn, in de vorm van tabletten en weeënopwekkers. Of een heel luide radiowekker tussen twee stations in. Dat hielp om de vader wakker te maken tot de moeder er genoeg van had en de radiowekker in kwestie vernielde.
Wat ik wel niet had zien aankomen, was dat er een kans was dat ik in de sneeuw naar het moederhuis kon tsjolen. Beste weergoden, ten eerste: het is maart, en ten tweede: mijn lief heeft een voorlopig rijbewijs. Het mag dus stilaan genoeg zijn. Hoewel het slimme kindjes zijn die geboren worden wanneer het buiten sneeuwt, zou ik mijn dochter liever ter wereld brengen in de lente. Alvast bedankt en met vriendelijke groeten.